Akademik Prof Dr Hakif Bajrami , historian, Prishtinë
Serbët kanë filluar ta vrasin njeri tjetrin publikisht, më në fund. Me këtë dukuri shoqëria serbiane po tregohet se është e smurë nga sindromi i inferioritetit dhe superioritetit dikur. Në fund të shekullit XX pata shkruar për EUTANAZINË, që kufoma Serbi politike duhet ta përjetojë, në mënyrë që në për Ballkanin mos të flitet si një “infeksion” që mund ta përfshijë Evropën. Po, pata shkruar se Evropa e ka siellë Ballkanin, pra Serbinë në pozitën e belagjisë, e jo e kundërta. Kështu në Serbi po dëshmohet se njerzitë më të smurë janë ata me grada shknecore, dhe fëmijët e tyre. Po, ky konstatim është i vërtetë, sepse fëmijët serbian, në përgjithësi, sot jetojnë me shenja naziste. Ata janë lindur dhe piekur në to dhe në to do të vritën. Nga superioriteti në anën tjetër në Serbi janë të smurë sidomos: popat, oficeër, policët vrastarë, nëpunësit e lartë-tërë kamarilla që ka jetuar në fantazi radioaktive, duke mos shiquar fare prapa, por duke planifikuar vrasje te të tjerëve, krejtë duke imituar vllaun e madh në hapësirë jetësore, madje duke u promovuar tinzisht se “janë Rusia e dytë për kah fama”. Mjerishtë, kësaj “fame” i kanë vënë zjarrë “energjitik” edhe francezët dhe anglezët me gjerman e austriak, së bashku, kuptohet gjatë historisë. (shiqo: Tajna Konvencia izmedju Austro- Ugarske i Srbije 28 VI 1881, për sfera të interesit në Ballkan). Me këtë konventë ka vrarë e prerë serbiani gjatë gjithë shekullit XX, sidomos shqiptar.
Për çudi 4 maji 2023, përputhej me promovimin e Nikollaj Velimiroviqit, pop dhe politikan, adhuronjës i Adollf Hitlerit, njëri ndër ideatorët e shfarosjës së hebrenjëve në Serbinë e Milan Nediqit më 1941/4. Lidhur me këtë, po e shtoj vetëm edhe një relikt serbian, se Kisha Ortodokse Serbe i pati premtuar Adollf Hitlerit strehim në Hilandar më 1945. Mu për këtë, historianët serbian dhe ata kroatë ishin në një luftë pa kufi për tri dekada, për t` iu bashkuar edhe ekipi i historianëve shqiptar kroatëve, sepse qysh më 1902 serbiani Nikolla Stojanoviq, pati shkruar program për: “Shfarosjën e juej ose tonën”, ku shqiptarët dhe kroatët ishin mish për topat e tyre, që ua dhuroi Austria, për ta luftuar kinse Osmanlinë, e këta e luftonin Shqiptarinë. Dhe ai moment për serbianin “superior” u realizua gjatë tetor/nëntorit 1912. E tash kur e kanë kuptuar se janë inferior, sidomos pas luftës së UÇK-ës më 1998/99; pas sulmeve të NATO-s për ta penguar politikën e tyre hitleriane që mos të metastazojë në viset tjera, e kanë kuptuar se nuk janë as inferior, sepse belaja u ka ardhur nga qielli, gratis. Nuk e di në çka do të katrrithën popat dhe oficërt e politikanët serbian në të ardhmën. Por e di që nëse nuk reflektojnë, populli serbian do të izolohet sikurse të ishte një “bakterje” infektonjëse.
Në çdo gjë pra, serbiani mund të ndryshoi, por në programinin e shfarosjes së atyre popujve që tangojnë me ta, janë të papërmirësueshëm. Programi për “Shafrosjen e juej ose tonën”, gjithëmonë aktual për Beogradin, tregon se kemi të bëjmë me një politikë nazifashiste që për të tjerët planifikon llogore dhe kampe përqëndrimi. Kështu më 28 VI 1924, nuk ishte rastësisht në tavolinën e punës së Nikolla Pashiqit (brenda i thonin se je cincar prandaj duhet tregohesh se…), plani i gjandarmërisë për therrjën e shqiptarëve. Pikërisht me këtë datë, Nikolla Pashiqi kishte planifikuar që në Gazimestan të tubohën 582 ylema shqiptarë (intelektual-hoxhollarë shqiptar-Hb) dhe ata të likuidohën sikurse veproi pashai turk në Manstir më 1830, me 500 politikanë shqiptarë, të cilëve ua preu kokën brenda dhjetë minutave, pa asnjë reagim. Duhej të përseritët historia, sepse më 28 VI 1913, po në Gazimestan u likudiuan 550 shqiptarë të zgjedhur brenda 30 minutave, thonë dokuemnetet serbiane me shenjë sekret shtetëror: 0 13/13, 28 VI/1913 në Albanska Arhiva, Dosja: “Albanski odesek”). E vërteta, shqiptarët ylema të palnifikur për likuidim më 28 VI 1924 i shpëtoi Nazim Gafurri, sepse të gjithëve u tha hapur: “Nuk duhet të shkoni në darkë, sepse gjellën e kanë bërë me mish derri”!. Kuptohet, si kundër peshë, likudimi i Nazim Gafurrit pastaj do të ndodhë në dy etapa. Më 1927 e palgosën. Kurse më 1928 e likuiduan mizorisht, duke ia mveshë atentatin një shqiptari, që nuk kishte lidhje me tribunin shqiptar.
Pse serbianëve po ju përseritet historia si bumerang
E ndigjova me kujdes Kryetarin e Serbisë duke moralizuar, dy herë para popullit tij të zhytur në psikologji kriminale, duke folur me një ofshamë që le përshtypje të njeriut që brengoset për fotele se për vrasje makabër, nuk i jep pesë pare, sepse është mësuar me vrasje masive të shqiptarëve duarthatë. Po mbushën mbi 30 vjetë që në Serbi të gjithë flasin para fëmijëve sidomos se: “ Ne Serbët nuk kemi armiq më të mdhjenë se shqiptarët, e nëse duhet ta ngrem kokën tonë, duhet të ulim kokën e tyre, nëse duhet të ndjehemi gjërë në territore, duhet të ngushtojmë hapësirat e tyre, nëse duhet të na dojë bota, duhet të bëjmë që bota t` i urrejë ata. Që shqiptartë ta lëshojnë vendin e tyre, duhet me çdo kusht dhe me çdo mënyrë t` ua nxijmë jetën”. Shqiptarëve, në frymën e kësaj politike nazifshsite mësonte Vasa Çubrilloviq dhe popi Nikollaj Velimiroviq: “Duhet t` ua mohojmë prejardhjën ILIRE, EPIROTE, DARDANE; duhet t` ua ngatrrojmë emrat dhe çdo simbol kombëtar; duhet sidomos gjuhën dhe zakonet t` ua shkatrrojmë duke i lërë pa miqë, duke ua vjedhur hostorinë, në mënyrë që mos të kanë asnjë fërkim me vatrat e tyre të lashta PELLAZGO-ILIRE-DARDANE E EPIROTE”. Kjo politikë morbide është në “çarkullim” edhe sot.
Historia te serbianët nuk mësohet ajo vret e pret kundershtarë
Botërisht dihet se më 2 prill 1981 patriotët demonstrantë shqiptarë, e filluan përleshjen me policinë dhe ushtrinë serbiane, me armë të grabitura nga kamionët që sillnin armatim për sërbët që i kërkonin special, për të vrarë shqiptarë. E pse mos të thuhet se ai armatim u dedikohej qytetarëve serbian. Po, në veri të Prishtinës, në vendin e quajtur BESI, pati filluar të shkruhet histiria shqiptare, për të vazhduar në Prekaz më 13 maj 1981 kundër Tahir Mehës me familje. Po e theksoi për herë të parë se në Germi, ku ishin siellë kufomat e milicëve të varrërë nga Tahir Meha me babë, kishin mbetur gjurmët e 14 milicëve ku ishin ekspozuar kufomat e tyre. Dhe ajo përpiekje për kryengritje nga viti 1981, nuk pushoi deri më 1 tetor 1997, kur rinia partiotike studnetore dhe profesorët atdhetar dualën ball për ball me tanket e armikut serbian, që ishte mësuar të vrasi i masakroi dhe mos të përgjigjej për asgjë. Pra, në këtë ditë ka filluar lufta e hapur me okupatorin serbian, dhe nuk pushoi për asnjë çast deri më 10 qershor 1999, kur ushtria dhe policia serbiane u detyrua ta nënshkruajnë KAPITULLIMIN në Kuamnovë para forcës së NATO-s dhe UÇK-ës, që ishte prapa saj si ushtri këmbësorie.
Le ta dinë A. Vuçiqi e kompania
Nuk ka pasë hyrje të ndërtesave në kyeqytetin e Kosovës (Prishtinë), që nuk ka qenë i stacionuar një tank, nga 28 marsi e deri më 10 qershor 1999. Pranë tankut,në çdo hyrje ishin nga pesë ushtarë dhe tre policë, të armatosur deri në dhëmb, duke soditur se kush po hynë dhe po del nga ndërtesat e banimit. E sa femra dhe mashkuj janë grabitë pa xhurmë në ato rrethana, këtë e dijnë vetëm serbianët. Ata e disjnë sa shqiptarë janë dhunuar dhe masakruar e humbur kufomat, vetëm ata dhe shtabet e tyre serbiane, e dijnë. Po mbi të gjitha A. Vuçiqi ishte ministër i informatave, të një shteti nazifashist që i ka hapur 600 varreza masive, që ka bartë kufoma deri në Batajnicë e gjetiu nepër Serrbi. Edhe këtë fakt kryetari serbian e ka të njohur. Madje e ka të njohur kur e ka bombarduar Burgun në Burim. Po edhe Ivica Daçiqi me kompani e ka të njohur se sa shqiptarë pacientë janë masakruar nepër korideoret e Spitalit Prishtinës, sa shqiptarë janë vrarë në një burg të improvizuar në Dardani, ku tani ai vend është shndërruar në shitore mallrash ushqimore. Po, pas çlirimit e pata vizutuar atë “strehimore burg”, dhe hapur aty shiheshin muret dhe toka e përgjakur. Askush nuk e ka hulumtuar nga prokurorët e UNMIK-ut, apo EULX-it që këtë çështje e kanë pasë të ndaluar për shqiptarët, qofshin ata hulumtues shkencor, prokurorë apo gjykatës. Pra atë vend në Dradani dhe me mija vende të tilla nepër Kosovë, do të mbesin vetëm për të vajtuar sukurse unë tani, kuptohet edhe me fajin e ndërkombëtarëve.
Po, po mbahet mend kur serbët kërkonin armë 1990-1998, kptohet për t` i vrarë shqiptarët. Për të kaluar në një realitet që nuk kishte familje serbiane në Kosovë që nuk ishte shndërruar në një arsenal armatimi, të çdo lloji, nga automatikët e deri te pushkomitralozët, e prodhimit rus, tani po deshmohet se kur armet u kanë dalë për hundësh popullit serbian, i cili pesë herë e votoi Milloshin, po dëshmohet se familjet e tyre janë sterilizuar nga dlirësia; janë infektuar me tregime para fëmijëve duke debatuar se si: “ duhet vrarë fëmijë shqiptar, kur nënat i kanë ngryk”. Serbianët tani e kanë rendin për ta paguar llogarinë e tyre të çmendurisë nazifashiste, e cila nuk guxon të përseritet më në Evropë.
E kam lexuar librin e serbianit: “QESHJA nën trekëndshin e varjës”. Dhe jam i obliguar moralisht t` u them serbianëve se më në fund është rendi të reflektojnë, do të thot ta kuptojnë se ata serbianë që e kanë lëshuar Kosovën, kanë qenë shtresa e privilegjuar si kolonista, që ua kanë grabitë shqiptarëve tokat, dhe si dahi që ishin prap do të kërkojnë: “kthim në vendin e krimit”, sespe janë mësuar të fitojnë çdo gjë.
Po, po, i kam hulumtuar kampet e Përqëndrimit më 1920-1924 të hapura special për familjet e njohura shqiptare të strehuara në: Nish, Çaçak, Leskofc dhe Nikshiq. Ato kampe serbe ishin të dedikuara për familjet e njohura shqiptare, që nuk kishin pranuar të shpërngulën në Turqi. Shtrohet pyetja, sa fëmijë kanë lind në ato kampe përqëndrimi, e të gjithë kanë vdekur nga infektimet dhe smundjet e pasherueshme. Lidhur me këtë, po e theksoi se 315 fëmi vdiqën urie vetëm në Kampin e Përqëndrimit në Nish nga viti 1921-1924. Fakturat për këtë tragjedi mendoi se do t` i paguan populli serbian, i cili nuk është përfshirë nga KATARZA e pendimit dhe pagimit të reparacioneve. Po, edhe në mes Luftërave botërore, e pas vitit 1949 e deri më 1966 në dy limane: në Tivar dhe Selanik kanë kujdestarur anije të ankornuara evrpiane, të cilat i kishte kontraktuar Beogradi, për të bartur shqiptarë në Anadolli. ( shiqo: Dosja e “gazatarit”: Hulusi Kejnanit, në DASIP.B. 1937-1967, agjent i disa garnituave qeveritatre si: Menderes, Bajar, Ynen etj.).
Tash (2023) kryetari serbian propozon që çdo shkollë në Serbi të militarizohet
Më kujtohet kur shkova për të punuar në Podujevë, si arsimtar, më 1 shtator 1969. Pa pritë e pa kujtua, në shkollë erdhën të gjitha banditët komunistë dhe filluan të kërcnohen se: “Në oborrin e gjimnazit më 28 XI 1969, duhet stacionohen 100 milicë. Nepër koridore të gjimnazit, duhet të sillen milicët dhe supovcat si civilë. Ndërsa arsimtarët të mbajnë mësim”, sespe është rrezik se do të ketë demonstrim rinor”.(përshkrim besnik). Pata reaguar në prani të tyre se: ” Aty ku ruan milicia, aty mësim nuk mbajë. Dhe u detyrova të largohem nga shkolla, edhe pse e kisha ideal të punojë me ata fëmijë të etshëm për dituri dhe çlirim kombëtar. Edhe pse u punësova menjëherë në Gjimanzin e Prishtinës, emocionet, pse ua ktheva shpinën atyre nxënësve në Podujevë, nuk pushuan kurrë. Pra, fëmojët janë dielli i ardhmërisë, sikurse u bënë nxënsit e mij kudo që ishin dhe jetonin për dituri të reja, për të marrë pjesë në UÇK, jo më pak se 311 sa e do deri me tash. Por, të kuptphemi, ata kanë bërë luftë të drejtë, çlitrimtare.
Sot (2023) Kryetari i Serbisë propozon që: “populli serbian të çarmatoset e vet me Sheshelin e Milloshin e Daçiqin e kanë armatosë dhe indokrtrinua po këtë popull së bashku me popat e fashizuar dhe mjeshtër të rrenave adventive dhe grotekse. Dëgjova, se nepër shkollat serbiane në Serbi, do të patrollojnë policë me e pa uniformë, për të zbuluar se kush mund të jetë vrasësi i radhës ndaj fëmijëve dhe civilëve të pafajshëm. E vërteta, edhe një vrsaje masive ndodhi në një qytezë të Serbisë nazifashiste. Ndodhi aty ku çdo shtëpi është bunker armatimi, ku çdo shtëpi më 1999 i kishte nga 10 deri 15 mercenarë që kishin bërë mizori në Kosovë, kundër shqiptarëve duarthatë. Ata me tregimet dhe lavdatat e tyre kanë lërë gjurmë psikologjike, prandaj vrarëja e njerzëve për ta është një lojë bigjozi, sepse tërë Serbia ishte në lojë bigjozi e sot pa vetëdie është në pranga të së kaluarës.
A është ndezja e çirive në Prishtinë teatër apo dhimbsuri?
Pati në Prishtinë realitet që para Teatrit Kombëtar kombëtar, disa qytetarë shqiptar, madje në prani të pushtetatrëve ndezën çiri. Naivitet ose idiotizëm i thon këtij gjesti në rrafshin e etnopsikologjisë, sepse Aleksander Vuçiqi për çdo ditë, po kërcnohet, se jemi të armatosur si kurrë më parë, kuptohet për ta kthyer Kosovën sërish në koloni serbiane.
Ndoshta Kryetari i Parlametit Republikës Kosovës me ngushllimin e tij drejtuar popullit serbian, në anën tjetër, ka bërë punë humane, sepse në Parlament ka edhe serbian. Por, Kryetari i Parlamentit duhet të mësojë se ai serbian që në Makofc i ka prerë shqiptarët me sharrë, është ende gjallë dhe kohë pas kohe endet nepër Kosovë, pa therrë në këmbë. Ai ka emër dhe mbiemër e ne kemi polici dhe AKI, kinse shumë profesionale, por që “nuk dijnë asgjë”. Lidhur me këtë, po deshmojmë se: “ne nuk jemi as qytetar të mirë, as punëtor të mirë, po as sundimtarë të mirë, sespe nuk jemi stabil dhe nuk jemi kah shohim përtej bregut asgjë”. Po, nuk jam kurrfar konspiracionisti, por duhet ta themi publikisht, se jemi të prirur me iu kundervu njeri tjetrit me inate dhe më e shti “ndër BESË” për një fjalë. Madje, kemi shqiptarë në që në kulmin e luftës (1998/99) kanë punuar për okupatorin, dhe sot punojnë për ta përbaltur UÇK-ën, dhe luftën e saj të drejtë, duke “siguruar jetë të mbrojtur nepër Evropë, e duke dëshmuar rrejshëm, duke u paguar nga kusarët e Vuçiq-Daçiiqt pa asnjë problem. Këta jemi dhe dhezim çiri për t` u dukuar se jemi filantrop ndaj të tjerëve. Ndoshta por mbi 1500 të masakruarëve ende nuk u dihen as varret. Pra kolektivisht duhet të jemi të përgjegjëshem, dhe jo dikush ta mbush qytetin me përmendore, e dikush që ka bërë burgje politike dhe luftë atdhetuare, madje edhe të shahet. Këta jemi dhe si të tillë bota na njeh fare mirë.
Serbia është tinzare dhe nazifashizuar
Serbia është tinzare dhe e nazifashizuar, së cilës do t` i duhet kohë për t` u denacifikuar populli i sharruar në urrejtje dhe shovinizëm, populli që mednon se është i zgjedhur, që nëse ka perandori në qiell, e nuk ka, ajo u është rezervuar serbianëve dhe prijësve politikë të tyre, nga Shën Sava të cilit ia kanë verbuar të dy sytë, në luftën për pushtet të afërmit e tij. Prandaj, vështrë të ndalet derdhja e xhakur brenda këtij populli, aty ku xhaku është bërë modë e komoditetit, është bërë një lloj simfonie shoviniste, që të jetohet mbi kundërmimin në te, dhe për te!
Fjalimi i kryepopit serbian
Më 5 maj kryepopi serbian e mbajti një fjalim për fëmijët e vrarë në bankat e shkollës. Popi, që në sytë e tij palonte urrejtje dhe mykësi shoviniste, i ftoi serbianët të heshtin! I ftoi të heshtin, sepse shtresa e ulët nëse fillon të flasi, edhe këta do ta kanë fatin e Milloshit, prandaj këta do ta zbulojnë se fëmiu serbian e paska planifkuar tragjedinë edhe më të gjërë. Shtrohet pyetja përse dhe kush ia ka imponuar atë veprim monstruoz. Po, një fakt duhet shënuar se për vrasjen e dyfishtë në Beograd dhe në një qytezë serbiane, nuk do të mundën më për t` i kauzuar më shqiptarët siç kanë vepruar për nja 200 vjetë, duke vrarë vet serbian dhe duke ua mveshë shqiptarëve. Ajo kohë ka kaluar. Madje në Mitrovicën Veriore më 6 maj 2023 hudhën bombë në kamera dhe vetura, sepse në njerëz tani për tani nuk kanë nevojë sepse as varrosë të masakruarit nuk i kanë ende. E koha do të tregoi se serbianët kanë nevojë që çdo famije ta ketë nga një psikiatër dhe policë që i shoqërorn. Prandaj, cili do t` iu preferoi një kohë dyvjeqare që mos të flasin, ashtu si i porositi kryepopi, do të jetë një fitore e pafytyrësisë. Po ne të viktimizuarit, nuk i besojmë këtij falli poplitik të popoave dhe “psikiartrave” serbian, sespe deri sa t` i paguajnë REPARACIONET, sherim të shoqërisë serbiane nuk ka. E, vështirë do ta kemi edhe ne, fqinjët e tyre, sepse smundjës tyre nuk i shihet ilaqi as fundi në horizont.
E kishin pasë pyetur komunistët jugosllavë një brigadë punëtorësh: a jeni lodhur? Kryepunëtori do të përgjigjet: Nuk jemi lodhur duke punuar 6 ditë në javë. Por jemi lodhë duke dëgjuar politikë prostitucionale qe 50 vejtë. Ja e tillë është edhe jeta reale në Serbi dhe ne jemi të “detyruar” amdje edhe t` u ndezim çirijë.
Më 7 maj 2023
