Jeta e këtij brezi ishte përplot me ëndrra, përplot me sfida të cilat i impononin rrethanat shoqërore e politike të kohës, madje si askush tjetër, ky brezi është ballafaquar me mungesën e lirisë, në të gjitha trajtat e saj. Shuquri Sejdija tregon emocionet e tij kur takon Shote Galicen e penës ish deputeten Sala Ahmetaj mikën e femijërisë.
Keshtu shprehët publicisti dhe gazetari i njohur Shuquri Sejdijaj në profilin e tij në facebook.
“Drenica- madem i trimërisë dhe urtësisë shqiptare
Krejt papritur u takuam në Prishtinë. Zonja Sala Ahmetaj tek po kalonte rrugës me Skender Misirin po shikonte në drejtim timin pa më njohur. Por e njoha unë dhe duke i treguar se kush jam u përqafuam…
Sala për runikasit është ” poemë pa mbarim” siç shprehet Dritëro Agolli në një poezi për rrugëtimin e Kosovës “…i ngjet poemës pa mbarim, Ajo s’ka fund, Ajo vrapon, vrapon…Dhe tok me të vazhdon tregimi, vazhdon, vazhdon…”
Në vitet 1969/70 kur punonte si mësuese në Runik, përveç punës ajo dha shumë në emancipimin e gruas shqiptare; nxori revistën letrare “Shkrepëtima” dhe unë kisha fatin që të luaja teatër bashkë me të në dramën “Hakmarrja” ku luanin edhe Murat Dautaj, Avdyl Miftari, Ramush Osmani, Shaqir Hyseni, Musë Sejdiu, Ismet Spahiu, Fazile(?) Abazi etj.
Pas disa vitesh Sala kalon në Prishtinë dhe në fakultetin ku mbaroi studimet do nisë punë si mësimdhënëse universitare deri në pension…
Runiku kishte fatin e madh që e pati Sala Ahmetajn nga Radisheva heroike.
Runiku pati fatin ta kishte edhe djalin e luftëtarin syptrembur Skënder Misiri.
Që të dy, tani në Prishtinë, përvojat ia përkushtojnë Kosovës dhe zhvillimit të saj. Ndjej se zëri i tyre dëgjohet dhe luan rol në shoqëri.” shpreh emocionet e tij Sejdijaj.
